ანატორის ჯვარი და ქართული მითოლოგია

ანატორის ჯვარი - „წმინდა“ ნადირის (ჯიხვის, არჩვის, შვლისა და სხვა გარეული ცხოველის) მფარველი ღვთაებაა ხევსურეთში. ამჟამად, ცნობილია ასევე, როგორც მთავარანგელოზის სალოცავი. სამლოცველო აქვს სოფელ შატილიდან 3 კმ-ის დაშორებით, ნასოფლარ ანატორში. იგი შატილიონთა საერთო სალოცავად ითვლება. შატილის უძველესი მცხოვრებნი — ანატორელნი, ანატორის ჯვრის უნჯი ყმები იყვნენ. მათი თავკაცები შეადგენდნენ ამ სალოცავის ჯვარიონს. ანატორის ჯვარი ქისტების სალოცავიც იყო. მისი ნიში ქისტურ სოფელ ჯარეგოშიც იდგა. კულტს ენათესავება საქონლის მფარველი მეგრული ღვთაება ჟინი ანთარი და აფხაზური აითარა.

ანატორის ნასოფლარი მოიცავს ერთმანეთზე მიჯრით ნაგებ, ქვის სიპებით თავშეკრულ აკლდამებს. გადმოცემით, ეს აკლდამები ეკუთვნით ანატორელებს, რომლებიც ჟამს გაუწყვეტია, ერთ-ერთი მათგანის მიერ ანატორის ჯვრის სალოცავის უდიერად მოპყრობის გამო.